எங்களைப்பற்றி

தரவை சித்தி விநாயகர் ஆலயத்தின் மறைந்து போன வரலாற்று உண்மைகள்

அம்பாறை மாவட்டத்திலுள்ள கல்முனை மாநகரில் அமைந்திருக்கும் ஸ்ரீ தரவைப் பிள்ளையார் ஆலயம் என்பது கலாசார சமூக விழுமியங்களை பேணுவதிலும் சைவநெறி சார்ந்த பாரம்பரிய கலாச்சார சமூக வாழ்விலும் சமய அனுஸ்டானங்களில் காலம் காலமாக ஈடுபட்டு வருகின்றது.

மட்டக்களப்பு – பொத்துவில் பிரதான வீதியில் மட்டக்களப்பு மாநகரத்துக்கு தெற்கே 41 கிலோ மீற்றர் தூரத்தில் இந்த ஆலயம் அமைந்துள்ளது.

கல்முனை மாநகரில் தமிழர் செறிந்து வாழும் பிரதேசத்தின் தென்பகுதியில் தரவைச் சித்தி விநாயகர் ஆலயம் எழுச்சியோடு காட்சியளிக்கிறது. ஆலயத்தின் கிழக்கே ஒரு கிலோ மீற்றர் தொலைவில் வங்கக்கடல் உள்ளது. மேற்கே பரந்து விரிந்த கரைவாகுப்பற்று எனப்படும் நெற்செய்கைப் பிரதேசம் உள்ளது. வடக்கே 300 மீற்றர் தொலைவில் கல்முனை நகர் உள்ளது.

தெற்கே கல்முனைக்குடி என்னும் முஸ்லிம் கிராமம் உள்ளது. கல்முனை தெற்கே 2 கிலோமீற்றர் தொலைவில் நான்கு பெரும் கோயில்களைக் கொண்ட சாய்ந்தமருது என்னும் தமிழ் கிராமம் இருந்தது. தற்போது இந்த தமிழ் கிராமம் முஸ்லிம்கள் செறிந்து வாழும் பிரதேசமாக மாறி இருக்கிறது.
அதற்கு அடுத்ததாக இரண்டு கிலோ மீற்றர் தொலைவில் உள்ள மற்றுமொரு தமிழ் கிராமம் காரைதீவு என்ற இடமாகும். ஆலயத்தின் வடக்கு, கிழக்கு, வடகிழக்குப் பகுதிகளில் தமிழர்கள் செறிந்து வாழ்கின்றனர்.

ஆலயத்தின் வரலாற்றுக்காலம்

ஏறக்குறைய 400 ஆண்டுகள் பழமையானது என இந்த ஆலய பணிகளிலே தொடர்ச்சியாக ஈடுபட்டு வந்த காசிநாதன் என்பவர் குறிப்பிட்டுள்ளார்.

ஏறக்குறைய 400 ஆண்டுகளிற்கு முன் தற்போது பிரதான வீதியாக விளங்கும் பிரதேசம், அன்று நீர் வளம் பொருந்திய செழிப்பான நிலப்பகுதியை உள்ளடக்கியிருந்தது.
செழிப்பான இந்த பிரதேசத்தை மையமாக வைத்து, தமிழ் மக்கள் அப்பகுதியில் வதிவிடங்களை அமைத்து,பள்ளம் பார்த்து பயிர்செய்து மழை நீரை சேமித்து வைத்து பாசன வசதிக்காய் குளங்களை அமைத்து அருகாமையில் உள்ள காடுகளை அழித்து வயல் நிலங்களாக்கி செல்வச் செழிப்பாய் வாழ்ந்து வந்தனர்.

தமிழ் மக்கள் செறிந்து வாழ்ந்த பகுதியில் மத்தியில் குளக்கரையின் ஓரமாக மணல் திட்டியும் மறுபுறம் ஆழமான குளத்தில் அல்லி மலர்களும் தாமரை மலர்களும் கண்கொள்ளா காட்சியாக காணப்பட்டன.

இந்தக் காலப்பகுதியில் வேளாண்மை செய்வதற்காக வயலுக்கு செல்லும் விவசாயிகள், ஆதிகாலத்தில் வழிபாட்டிற்குரியதாக பிள்ளையார் வடிவிலான கருங்கல்லே காணப்பட்டதாக வரலாற்று ஆவணங்கள் கூறுகின்றன.இதனை குளத்தின் தரவையில் இருந்த வம்மி மரத்து அடியில் வைத்து விவசாயிகளும் ஊர் மக்களும் வழிபட்டு வந்தனர்.

விவசாயிகள் வேலையை முடித்து வீடு திரும்பும் போது தாங்கள் வழிபட்டு வந்த பிள்ளையார் வடிவிலான கல்லை காணாது மனவேதனையுடன் சென்றனர் .

யாரோ விஷமிகள் விநாயகர் வடிவிலான கல்லை குளத்தினுள் வீசி எறிந்துள்ளனர். என்றாலும், மறுநாள் காலையில் விநாயகர் வடிவிலான அந்த கல்லானது வம்மி மரத்தடியில் வீற்றிருந்தது விவசாயிகளுக்கு பேரதிர்ச்சியையும் ஆனந்தத்தையும் கொடுத்தது. இவ்வாறான பக்தியை தூண்டும் இச்சம்பவம் தினந்தோறும் நடைபெறுவது வழக்கமாக இருந்தது.

கோயிலின் வளர்ச்சி

பிள்ளையார் வடிவிலான கல்லிற்கு ஏதோ அபூர்வ சக்தி இருப்பதை உணர்ந்த இந்தப் பிரதேசத்து மக்கள் அருகில் இருந்த மணல்மேட்டில் பச்சை இலைகளினால் பந்தல் இட்டு வணங்கினார்கள். இந்தக் கல் தரவையில் கண்டெடுக்கப்பட்டதனால் இந்த ஆலயத்துக்கு தரவை பிள்ளையார் என பெயர் சூட்டி வணங்கி வந்தனர்.

இப்பிரதேசத்தில் தோன்றிய முதல் வணக்க ஸ்தலமாகையால் அயல் கிராமத்து மக்களும் மாட்டு வண்டி மூலமாகவும் நடையாகவும் யாத்திரை செய்து வணங்கி வந்தனர். தரவைப் பிள்ளையார் மீது நம்பிக்கை கொண்டு அருள் பெற்ற மக்கள்,கோயில் ஒன்று கட்டவேண்டும் எனும் அவா ஏற்பட்டு, வைரமான மரங்களைக்கொண்டு எம் பெருமானுக்கு கோயில் கட்டி வணங்கி வந்தனர்.

இந்தத் தரவை சித்தி விநாயகரானது, கண்டி மன்னன் செனரத் கி.பி 1604-1638 ஆட்சி காலத்தில் பாரம்பரியமாக தமிழர்கள் வாழ்ந்த காலத்தில் இருந்து இவ் ஆலயம் நிலைபெற்றுள்ளது. இக் காலத்தை அறுதியிட்டு கூறமுடியாவிட்டாலும், 400 ஆண்டுகளுக்கும் மேல் பழமையான ஆலயமாக திகழ்கிறது என்பதை வரலாற்று ஆவணங்கள் மூலம் அறிய முடிகின்றது

மட்டக்களப்பு பிரதேசமும் கல்முனை பிரதேசமும் கண்டி இராச்சியத்தின் கீழ் இருந்த காலத்தின் இக் கோயிலை பராமரிப்பதற்காக கண்டி மன்னர்களால் நெற் காணிகள் வழங்கப்பட்டு (சான்றாவளி கண்டம்) வாழ்வாதாரத்துக்கு வழி வகுக்கப்பட்டு இருக்கிறது.

இவ்வளவு தொண்மையையும் சிறப்பையும் இந்த ஆலயம் காட்டி நிற்கிறது.

கண்டி மன்னன் செனரத் ஆட்சி காலத்தில் கண்டி மக்களுக்கும் முஸ்லிம் மக்களுக்கும் ஏற்பட்ட கலவரத்தின்போது, அம் மன்னன் கிழக்கு மாகாணத்தில் தமிழர் வாழ்ந்த இடங்களில் முஸ்லிம்களை குடியேற்றினார் என்பது என்பது வரலாறு.

அக்காலத்துக்கு முன்னரே கல்முனையில் தமிழரும் அவர் வழிபாட்டு தலங்களும் குறிப்பாக தரவைசித்தி விநாயகர் ஆலயமும் நிலைபெற்று இருந்ததை வரலாற்று ஆவணங்கள் சான்றுரை படுத்துகின்றன.

அழிந்து போன வரலாற்று உண்மைகள்

1986.12.13 திகதி அன்று உடைத்து அழிக்கப்பட்ட மிகவும் பழமைவாய்ந்த இந்த கோயிலில் ஒரு வித்தியாசமான அமைப்பு காணப்பட்டது.

இந்த ஆலயத்தின் மூலஸ்தானத்தோடு அதற்கு முன்பாக மூஷிகமும் பலிபீடமும் காணப்பட்டன. அதனைத் தொடர்ந்து எட்டு அழகிய முதிரை மரங்களைக் கொண்ட இரண்டு மண்டபங்கள் அமைக்கப்பட்டிருக்கின்றன..இந்த பழைமையான கோயில் மூலஸ்தான அறையும் பலிபீட மண்டபமும் கட்ட பட்ட பின்னரே இரண்டு மண்டபமும் கட்டப்பட்டுள்ளதாக வரலாற்று ஆவணங்கள் மூலம் அறிய முடிகின்றது. இக் கோயிலின் கருவறையின் கதவு நிலைகள் கருங்கல்லினால் அமைக்கப்பட்டு இருந்தது சிறப்பம்சமாகும்..

( இவற்றின் விளக்கமான வரைபடம் இணைக்கப்பட்டுள்ளது )

கோயிலின் தன்மை

இக் கோயில் சொறிக்கல் எனப்படும் கிறவல் கல்லும் தேனும் சுண்ணாம்பும் கலந்து பெரிய செங்கற்களால் கட்டப்பட்டிருந்தது.

இதன் கூரை முதிரை திருக்கொன்றை போன்ற மரங்களில் அழகிய வேலைப்பாடுகளுடன் காணப்பட்டது. இந்த ஆலயத்தின் கூரை சல்லி ஓட்டினால் வேயப்பட்டிருந்தது. கூரையின் மேல் மூன்று பெரிய கலசங்கள் இருந்தன.

மூன்றாவது பெரிய மண்டபத்தில் அழகிய நான்கு முதிரை தூண்களும். கருங்காலி மரத்தினால் அழகிய கடைச்சல் வேலைப்பாடுகளுடன் கூடிய இரண்டு யன்னல்களும் காணப்பட்டன. முன்னால் அமைந்திருந்த பிரதான கதவு நிலைகள் முதிரை மரத்தில் கருங்காலி பதித்து அழகிய வேலைப்பாடுகளுடன் காணப்பட்டன. முன் பிரதான மண்டபமும் மாட அமைப்பைக்கொண்ட அரைச்சுவர் திறந்தவெளி மண்டபமும் காணப்படுகிறது. இந்த மண்டபத்தில் நாகதாளி கடைச்சல் அமைப்பைக்கொண்ட மரத்தினால் ஆன நான்கு துண்கள் காணப்பட்டன. இதன் உள் மண்டப அறை சாணமும் களிமண்ணும் கலந்து மெழுகியது போல் பூசி இருக்கும்.

சிதறு தேங்காய் உடைக்கும் கல்

நான்கு அடி அகலம் கொண்ட பெரிய தட்டையான கல் இந்த ஆலயத்தின் முன்னால் காணப்பட்டது. இந்த கல் நமது ஊரில் யானைக்காரர் என்று அழைக்கப்படும் கணபதிபிள்ளை அவர்களின் தந்தையிடம் ஒரு யானை இருந்ததாகவும் கோயில் தேங்காய் உடைக்கும் கல் அவர்களினால் கொண்டுவரப்பட்டது என்று ஊர் மக்கள் ஆவணத்தோடு கூறுகின்றார்கள்.

கோயில் வீதிக்கு முன்னால் உள்ள தாழையடி குளத்தில் யானை குளிப்பாட்டும் பள்ளம் இருந்தது. தற்போது அந்த பள்ளம் அழிந்துவிட்டது. கோயிலின் பிரதான வீதிக்கு முன்னால் தெற்குப்பக்கமாக மடத்துடன் கூடிய, கோயிலுக்கு சொந்தமான காணி ஒன்று உள்ளது. இம் மடம் பொதுமடமாக இருந்தது. கதிர்காமம் செல்லும் பாதயாத்திரியர்களுக்கு தங்குமிடமாக பயன்பட்டது. இந்த இடம் இப்போதும், மடத்து வளவு என அழைக்கப்படுகின்றது.

மண்டுர் முருகன் ஆலயத்திற்கு நேர்த்திக் கடன் செலுத்தும் அடியார்கள் காவடி உடனும் வாய் அலகுடனும் காரைதீவு, சாய்ந்தமருது ஆகிய தமிழ் கிராமங்களில் இருந்து காவடி எடுத்து வந்து தரவைசித்தி விநாயகர் ஆலயத்தில் தங்கி, இளைப்பாறி அவர்களுக்கு இளநீர் கொடுத்து, பின்னர் ஆலயத்தின் குளக்கட்டு வழியாக கிட்டங்கியை அடைந்து தோணிகள், வள்ளங்கள் மூலம் மண்டூர் முருகன் ஆலயத்திற்கு யாத்திரை செல்வது காலம் காலமாக நடந்து வருகின்ற பக்திபூர்வமான நிகழ்வாகும்.

தற்பொழுதும் மண்டூர் முருகன் திருவிழாவின் போது,காரைதீவில் இருந்து பாதயாத்திரையாக செல்கின்றனர். இதனால் மண்டூர் ஆலயத்திற்கும் தரவைப்பிள்ளையார் ஆலயத்திற்கும் தொடர்புள்ளது. இன வன்முறையின் போது காடையர்களால் அழிக்கப்பட்ட பழைய ஆலயத்தின் முன் மண்டப மரத்தூண்களும் கதவு நிலைகளும் மண்டூர் ஆலயத்தின் முன் மண்டப கதவு நிலைகளை போன்று ஒரே கலைவடிவில் வேலைப்பாடுகளுடன் காணப்பட்டது. கருங்கல்லினால் செதுக்கப்பட்ட இந்த ஆலயத்தின் உடைந்த கருங்கல் தூண்கள் கோயிலினுள் தற்போதும் காணப்படுகின்றன.

இந்த ஆலயத்துக்கு முன்னால்,கிழக்குப் பக்கமாக நேரெதிரே உள்ள வீதி, தரவைக் கோயில் வீதியென பெயரிடப்பட்டுள்ளது. அந்தக் காலப்பகுதியில் தமிழர்கள் செறிந்து வாழ்ந்து வந்த பிரதேசம் இது என்பது குறிப்பிடத்தக்கது.

இந்த தரவை சித்தி விநாயகர் ஆலயம் அமையப்பெற்ற கிழக்கு கரையோரப் பகுதி கடந்த காலங்களில் பல இயற்கை அழிவுகளுக்கு உள்ளானது. இந்த அனர்த்தங்களின் போது பல உயிர்களும் காவு கொள்ளப்பட்ட வரலாறு இருக்கின்றன.

குறிப்பாக 1907 சூறாவளி, 1915 ஏற்பட்ட சூறாவளி,1957இல் ஏற்பட்ட பெரு வெள்ளம் மற்றும் 1978 இல் வீசிய சூறாவளி போன்ற இயற்கை அணர்த்தங்களில் கோயிலுக்கும் அது சார்ந்த கட்டங்களுக்கும் எவ்வித சேதமும் ஏற்படவில்லை.இது சகலரையும் ஆச்சரியத்திற்கு உள்ளாக்கியது.

மக்களின் வாழ்வியல் அம்சங்களோடு இரண்டற கலந்து உள்ள இந்த ஆலயம், நாட்டின் அண்மைக்காலத்தில் ஏற்பட்ட இன வன்முறைகளினால் தரைமட்டமாக்கப்பட்டது.

1986.12.13ம் திகதி இந்த வன்முறை திட்டமிட்டு கட்டவிழ்த்து விடப்பட்டது என்பது தெட்டத் தெளிவாகியது.

இதன் பின்னர் ஊர் மக்களால் கட்டி எழுப்பப்பட்டு இருக்கின்ற இந்த ஆலயமே இப்போது எழுச்சி பூர்வமாக காணப்படுகின்றது.
( வரலாறு தொடரும்….. )